Innymi słowy, w złotym podziale stosunek długości dłuższej części odcinka do krótszej powinien być taki sam, jak całego odcinka do części dłuższej tegoż odcinka (a do b taki sam ja c do a).
Wspomniany stosunek wielkości nazwany jest złotą liczbą, a ta oznacza jest grecką literą φ („fi”). Wartość φ wynosi 1,618 (w przybliżeniu do trzech cyfr po przecinku).
ZŁOTY PODZIAŁ
Złoty podział nazywany także boską proporcją, jest jedną z najstarszych i najważniejszych metod ustalenia idealnych proporcji drogą matematyczną. Złoty podział, to podział linii prostej o ograniczonej długości na dwie nierówne części, przy czym część mniejsza (EB) ma się tak do części większej (AE) jak część większa (AE) do całej niepodzielnej prostej (AB).
Aby uzyskać złoty podział musimy postępować następująco: Rysujemy linię AB. W punkcie B zaznaczamy linię pionową, której wierzchołek (C) jest połową linii AB. Punkt C łączymy z punktem A. Na prostej AC, z punktu C odkładamy odcinek BC co daje punkt D. Punkt E określamy odkładając z punktu A odcinek AD na prostej AB. Wskazane poniżej dzielenie nazywane jest także złotym cięciem.
Złoty podział wytycza harmonijnie proporcjonalne kompozycje architektoniczne, malarskie czy fotograficzne itp. Znany był już w starożytności i przypisywano mu wyjątkowe walory estetyczne. Zastosowany był np. w planach budowli na Akropolu – poniżej Partenon.
Złoty podział pięknie obrazuje tzw. złota spirali. Dzieli ona płaszczyznę na kwadraty, których boki wynikają ze złotego podziału odcinka. Znanych jest wiele spiral będących przybliżeniami złotej spirali i często mylonych z nią. Przykładem może być spirala Fibonacciego, która nie jest spiralą logarytmiczną, w przeciwieństwie do złotej spirali. Fasada pokazanego wyżej Partenonu jest dokładnym zobrazowaniem podziału płaszczyzny za pomocą złotej spirali
ZŁOTA KOMPOZYCJA
Na bazie złotego podziału powstała tzw. złota kompozycja. Złotą kompozycję można uzyskać, dzieląc obraz na dziewięć pól za pomocą dwóch linii pionowych i dwóch linii poziomych dzielących pion i poziom kadru na trzy części. Miejsca przecięcia powstałej w ten sposób siatki nazywamy złotymi punktami lub punktami mocnymi. Punkty te są punktami skupiającymi w pierwszej kolejności wzrok na obrazie
Najlepsze kompozycje to zatem te, które biegną wzdłuż linii złotego podziału. Tu istotne elementy obrazu pokrywają się ze złotymi punktami
Przeglądając dzieła starych mistrzów malarskich bardzo często możemy zauważyć ideę złotego podziału w użyciu. Francuski pointylista Georges Seurat szczególnie ukochał sobie ten rodzaj boskiej proporcji.
Na pierwszym obrazie mały motylek został celowo wkomponowany w jednym z mocnych punków. Na tym poniższym widzimy, jak idealnie obraz się wpisał w linie złotej kompozycji.
ZŁOTY PODZIAŁ PŁASZCZYZNY
Podział arkusza pracy wyliczony przez „złoty podział” do dziś jest podstawowym elementem dobrej kompozycji, czy wymiarów różnych przedmiotów.
Zwróćcie uwagę, iż kartka papieru formatu np. A4 (albo jej wielokrotność) reprezentuje właśnie ten stosunek wielkości wynikły ze złotego podziału (stosunek mniejszego boku do większego).
Komponując zatem obraz musimy pamiętać aby nie był on symetrycznie podzielony na pół, gdyż to wprowadzi niepożądany chłód i uczucie jakiegoś braku, niepewności w pracy (chyba, że wywołanie takiego efektu jest zamierzeniem twórcy).
W pracy rysunkowej, malarskiej czy nawet fotograficznej, aby efekt złotego podziału był odczuwalny, musi być ona zakomponowana tak, aby dzieliła podobrazie na dwie płaszczyzny – większą i mniejszą. Nie zależnie czy praca komponowana jest pionowo, czy poziomo. Podobnie wykorzystywana jest zasada tzw. trójpodziału.
